.	.
	آثار ناتمام
	زالنامه اثری ناتمام‌مانده از هوشنگ گلشیری اثر را بخوانيد. بخشی از نامه‌ی هوشنگ گلشیری به عباس میلانی را در زير می‌آوریم، احتمالا به تاریخ ۱۳۷۱ که هنوز نام اثر را به «زالنامه» تغییر نداده بود. تا آنجایی که جستیم، گلشیری آخرین بار در مهرماه سال ۱۳۷۳ به سراغ این رمان رفته و البته متاسفانه هرگز فرصت نکرد آن را به پایان برساند یا حتی پیش‌تر ببرد. انبوهی از نسخ مختلف را تطبیق داده‌ایم که ثمرش را در اینجا می‌خوانید. باربد گلشیری، خرداد۱۴۰۲    از خودم بگویم. دارم کاری روی شاهنامه می‌کنم که اسمش را گذاشته‌ام «شاهنامهٔ منثور» که ظاهرا خلق دوبارهٔ شاهنامه به اضافهٔ اساطیر ماقبل اسلام خواهد بود. کار به نثر کهن است که البته دست و پای آدم را می‌بندد. قالب نقالی گرفته‌ام و راوی البته زال است در قفس که هر روز چیزهایی می‌گوید. شنوندگان کودکان‌اند و سربازان و سرهنگان دربار، بهمن اسفندیار و نیز دخترش هما. آنها می‌خواهند که قصهٔ بیژن و منیژه و مثلا کیومرث را بگوید و زال می‌خواهد از مرگ رستم بگوید و زنده بر دار کردن فرامرز. کل کار به روایت کاتب رسول خاقان چین است. زال هم بی‌مرگ است. فعلا روی بخش اول کار می‌کنم تا چاپش کنم و بعد بروم سراغ اتمام جن‌نامه بعد با سر فارغ و این تتمه عمر شاهنامهٔ ‌منثور را خواهم نوشت. در مورد نثر با نجفی اختلاف دارم. او فکر می‌کند به نثر امروز باید نوشت. جوان‌ترها پسندیدند. نمونهٔ این نثر در بخش‌هایی از «خانه‌روشنان» هست.
	.
«ما و جهان اساطیری» حاصل گفت و گوی هوشنگ گلشیری با مهرداد بهار
◊ گلستان سعدي، با توضيحات و مقدمهٔ هوشنگ گلشيري  انتشارات ققنوس، ‏‏۱۳۸۴