مدیر عامل بنیاد گلشیری در پایان هم اظهار امیدواری کرد که شرایطی فراهم بشود که بنیاد بتواند در هر چهار بخش برندگان را برگزیند و مراسم را نیز در مکانی عمومی برگزار کند. همچنین یادی کرد از سیمین بهبهانی و علی­اشرف درویشیان، اعضای هیئت امنای بنیاد، که به علت کسالت نتوانستند در مراسم شرکت کنند و برایشان آرزوی سلامتی کرد. نیز از چهار تن از داوران مجموعه­داستان اول، هلن اولیائی­نیا، شاپور بهیان، علی خدایی و فرهاد کشوری، که ساکن اصفهان هستند و در مراسم حضور ندارند. در پایان هم یادی کرد از هنرمند درگذشته، فریده لاشایی، که تندیس­های بنیاد یادگار اوست.

به هر صورت، رسیدیم به امروز که با حضور شما این دوره از جایزه را به پایان برسانیم. با تاخیری که پیش آمده بود، شنیدیم که اینجا و آن جا گفتند و نوشتند که ’امسال از جایزه­ی هوشنگ گلشیری خبری نیست‘! خیر، ما پوست­کلفت­تر از آن شده­ایم که کنار بکشیم ...

سرانجام آن که وظیفـﮥ یادآوری نام درگذشتگان اهل قلم سال گذشته را به من سپردند. طبعا دوست داشتم با نکتـﮥ شیرین تری سخن­ام را به پایان ببرم، اما بالاخره کسی باید این رسم نیکو را به جا می­آورد. چه بسا گرامی­داشتِ یاد این رفتگان در حقیقت دلداری دادن به خودمان باشد و این که گرچه این کسان دیگر در میان ما نیستند اما نام شان و نوشته هاشان در کانون توجه جمع ما قرار دارد:  

سپس نوبت به اعلام برندگان بخش مجموعه­داستان اول رسید. ابتدا مهدی ربی بیانیه ای کوتاه به نمایندگی از داوران این بخش قرائت کرد و توضیح داد که تبادل نظر داوران به جلسات حضوری منحصر نبوده و به صورت تلفنی و ایمیلی هم انجام ­گرفته است.

داستان نویس گرامی

جناب آقای محسن عباسی

 هیئت داوران مجموعه داستان اول سیزدهمین دورۀ جایزۀ هوشنگ گلشیری

مجموعه­داستان در هوای گرگ­ومیش را به دلیل:

• استفادۀ خلاقانه از عنصر فضاسازی در روایت داستانی و انتخاب فضاهای ملموس و درک شدنیِ متناسب با نوع داستان؛

• خلق شخصیت هایی ملموس و معاصر در جامعه ای پرتب و تاب با درگیری های آشنایی همچون عشق و حسادت و احساس خلأ و مسائل و دردهای گاه کوچک با تأثیری عمیق و گاه ویرانگر؛

• ارائـﮥ روایت هایی از زندگی با ضرباهنگ مناسب برای نشان دادن روابط پیچیده و درونی شخصیت ها با خود و دیگران، و ایجاد لحظه هایی پرایهام و چندلایه در زندگی آنها؛

• استفاده از زبانی پاکیزه و مناسب در روایت داستانی؛

• پایان بندی های هوشمندانه که امکان کشف دوبارۀ داستان را برای مخاطب فراهم می کنند؛

• و خلق داستان­هایی که در «نگفتن» گفته می شوند

برندۀ مشترک عنوان بهترین مجموعه داستان اول سال 1391 شناخته است.

قلــمتان بــر دوام بـاد تــا بـاز هـم بر غـنای ادبـیـات داسـتانی فـارسی بـیفزایید.

محسن عباسی در سخنانی کوتاه این روز را یکی از به یادماندنی ترین روزهای زندگی اش دانست و از ناشرش برای چاپ این مجموعه و برگزارکنندگان جایزه تشکر کرد و گفت:

«تا روزی که قلم به دست دارم برگزیده شدن در این جایزه برایم مایـﮥ امید است و امیدوارم در آینده افق روشنی برایم ترسیم کند تا زحمات دوستان در این جایزه را قدر بشناسم.»

داستان نویس گرامی

جناب آقای علی چنگیزی

هیئت داوران مجموعه داستان اول سیزدهمین دورۀ جایزۀ هوشنگ گلشیری

مجموعه­داستان کاج های مورّب را به دلیل:

• استفادۀ بجا از ظرفیت های زبان محاوره و عنصر گفت و گو در ساختن فضا و زمان و شخصیت در داستان ها و انتخاب ضرباهنگ مناسب برای هر داستان؛

• خلق فضاهای داستانی تازه و متفاوت با فضاهای مرسوم و تکراری برخی از داستان های امروز؛

• ایجاز در روایت رخدادها بویژه تجربـﮥ جنگ با پرهیز از قهرمان پردازی های اغراق آمیز و سانتی مانتالیزم؛

• تلاش در جهت روایت تازه­ای از مهاجران جنگ زده و زندگی انسان هایی که معمولاً در حاشیـﮥ جامعه می زیند

برندۀ مشترک عنوان بهترین مجموعه داستان اول سال 1391 شناخته است.

قلــمتان بــر دوام بـاد تــا بـاز هـم بر غـنای ادبـیـات داسـتانی فـارسی بـیفزایید.

حسین سناپور تندیس و لوح تقدیر همراه با جایزۀ نقدی (پنج میلیون ریال) را به علی چنگیزی اهدا کرد و او در سخنانی از بنیاد و داوران این بخش سپاسگزاری کرد.  

• برای گلی ترقی، رهرو آهسته و پیوستـﮥ ادبیات داستانی ایران که نزدیک به پنج دهه بر سر «میعاد»ش ایستاده و با داستان هایش توان ستایش زندگی و ذهن و زبانی رنگین و زیبا را پیشِ رویمان نهاده است؛ «بزرگ بانوی هستی»  که با پرسش های فلسفی اش همدوش «پری دریایی» شوخ و شنگ و طنازش لغزان از میان زمان ها چند نسل را به سحر کلامش با خود همراه کرده است؛

• برای گلی ترقی، روایت گر زنانی که با زنان اساطیر پهلو می زنند، کاشف کودکی های شاد و بی­خیال در عین دلهره ها و رنج و رازهای تشرف به بلوغ و بزرگسالی و عشق و مرگ، کاوشگر گذشته ای که از ازل تا به اکنون  و آینده رسوخ می کند، روایت­گر دغدغه های مهاجرت  و غربت که در بندِ مرزهای جغرافیایی یا نوستالژی­ سترون و نوحه سرایی گرفتار نیست، ترسیم گرِ دغدغه های انسانی که اگر «جایی دیگر» است،  در «خواب زمستانی» نمی ماند و در میانـﮥ «دو دنیا»، بر دو پای استوار می ایستد؛

• برای گلی ترقی، خالق شخصیت هایی جاندار با فردیت انکارناپذیرشان در عین تعمیم پذیری به انسان و وضعیتش با حماقت ها و تراژدی ها و ناتوانایی هایش، نظاره­گر و راویِ تیزبین و مهربان و منصف­ و همدل تجربه ها و اشتباه ها و ناتوانایی های تراژیک آفریده هایش؛

• برای گلی ترقی و روایت های لایه لایه اش از  آدم ها و موقعیت های تراژیک بدون ­انگیختن رقت قلب، که به اعجاز طنزش برون از طاقتمان سنگین بارمان نمی کند؛

• برای گلی ترقی که از «خاطره های پراکنده­»اش  داستان هایی درخشان آفریده است با ریشه های عمیق در سنّت داستان گویی این ملک و جهان، داستان هایی که در آنها واقعیت و رؤیا، حقیقت و آرزو ، خاطره و خرافه و افسانه با هم گره خورده اند؛

• برای گلی ترقی و بهره گیریِ عاشقانه اش از امکانات زبان فارسی، احترامش به جادوی کلمات، و زبان زلال و روان و موجز و رنگارنگِ کاملا  هماهنگ با جهان داستانی اش، به پاس تشبیهات و تعابیر بدیعش، موسیقی و ضرباهنگ کلامش در خدمت ساختن فضا و شخصیت ها، وسواسش در گزینش واژه ها، و فضاسازی ها و تصاویر درخشانش،

• برای گلی ترقی به پاس رهرو ماندن و جا خوش نکردن­ بر قله های فتح شده­اش، به میمنت «فرصت دوباره»ای که برای خواندن داستان هایش یافته ایم و چشم به­راه «اتفاق» تازه ای که در داستان نویسی رقم خواهد زد و به امید «بازگشت»اش؛

• و به شکرانـﮥ اقبال بلندمان که نوشت و می نویسد، و بدون او زندگی و ادبیات و تجربه های زیسته و نازیستـﮥ ما در این جهان قطعا چیزی نه خُرد کم داشت. باشد که این بانوی قصه گو هماره قصه ببافد و بگوید، و در همان «خیابان خوشبختی» زادگاهش گام بزند، با کلیدهای آینده در جیبش.

بنياد فرهنگی هوشنگ گلشيری   

اردیبهشت 1393            

با یک دنیا تشکر از خانم طاهری  و باسلام به دوستان عزیز و همه کسانی که در این مجلس حضور دارند.

افسوس می خورم از این که نتوانستم زود تر برگردم و با شما باشم. مگر این زندگی حسود فرصت می دهد ؟ کتابم را که قرار است به زودی منتشر شود ــ امیدوارم ــ به تک تک شما تقدیم می کنم البته در صورتی که آن را خریده باشید.

با تشکر دوباره گلی ترقی

داستان‌نویس گرامی

جناب آقای حامد اسماعیلیون

هیئت داوران رمان اول سیزدهمین دورۀ جایزۀ هوشنگ گلشیری

رمان دکتر داتیس را به دلیل:

•  توفیق در خلق جامعه­ای کوچک  با ظرفیت بازنمایی فرهنگی به گستردگی یک سرزمین و تحلیل چرایی رو به ویرانی بودن جامعه در عین مدرن شدن؛

• توفیق در خلق ضرباهنگ پرشتاب کار و تکاپوی شخصیت اصلی در هماهنگی با رشد شتابناک جامعـﮥ پیرامونش و تنیدن حیات فردی او در تاروپود حیات اجتماعی شهرکی در حاشیـﮥ تهران؛

• توفیق در خلق رمانی متعارف و واقع گرا که به یمن ابتکارات نویسنده و نگاه دقیق اجتماعی او فرمی مناسب زمانـﮥ کنونی یافته است؛

• افت و خیز مناسب حرکت شخصیت اصلی از ابتدای ورود به صحنـﮥ داستان تا خروج او از صحنه و تغییر و تحول ملموس او؛

• ساختار خوب و منسجم و طرح داستانی سنجیده که تجربـﮥ عاطفی شخصیت اصلی را در نقطـﮥ بحرانی با مسائل اجتماعی و سیاسی گره می­زند؛

• استفادۀ داستانیِ خلاق از زبان و دانش تخصصی؛

• توفیق در همراه کردن مخاطب با متن و درگیر کردن او با پرسش­ها و مسائل اخلاقی کنونی

برندۀ عنوان بهترین رمان اول سال 1390 شناخته است.

قلــمتان بــر دوام بـاد تــا بـاز هـم بر غـنای ادبـیـات داسـتانی فـارسی بـیفزایید.

داستان  نویس گرامی

جناب آقای محمود سعیدنیا

هیئت داوران رمان اول سیزدهمین دورۀ جایزۀ هوشنگ گلشیری

رمان یک رمانس دانشگاهی مرگبار را به دلیل:

• خلق روایتی نامألوف با راوی ای نامأنوس و پیش بینی ناپذیر و فراهم آوردن تجربـﮥ زیبایی شناختی بدیع برای خواننده؛

• حرکت بر کمرنگ ترین خط داستانی همچون بندبازی که خواننده را نگران و بیدار با خود همراه می کند؛

• برهم زدن قواعد آزموده شدۀ داستان نویسی برای نشان دادن ناکارآمدی آنها در بازنمایی واقعیت؛

• زبان در خورِ متن همراه با شگردهایی چون تبدیل کلیات و گزین گویه­های فلسفی به امور جزئی و ملموس داستانی؛

• سبکبار کردن روایتی تلخ و سنگین به مدد طنز

شایستـﮥ تقدیر دانسته است.

قلــمتان بــر دوام بـاد تــا بـاز هـم بر غـنای ادبـیـات داسـتانی فـارسی بـیفزایید.

در انتهای برنامه مهدی ربّی از طرف داوران مجموعه داستان اول تک داستان های برگزیدۀ داوران این دوره را معرفی کرد.

تک داستان های برگزیدۀ داوران بخش مجموعه داستان اول بر اساس ترتیب الفبایی نام مجموعه ­داستان های اول منتشرشده در سال 1391

1. «شاید، احتمالاً، حتماً» از مجموعـﮥ  آقای قاضی چه حکمی می دهید؟ نوشتـﮥ فرحناز علیزاده، گل­آذین

2. «پیرهن قرمزی» از مجموعـﮥ  از خانه تا خیابان، نوشتـﮥ افسانه عیسی زاده، فرهنگ ایلیا

3. «پیرمرد و نبرد الجزیره» از مجموعـﮥ  این سفیدی برف نیست، نوشتـﮥ حسن فرامرز، افکار

4. «ممکن است خیلی ها برای مردنش گریه کرده باشند» از مجموعـﮥ  بوی قیر داغ، نوشتـﮥ علی اکبر حیدری، روزنه

5. «بیدارش کن» از مجموعـﮥ بهت زدگی و داستان های دیگر، نوشتـﮥ پیام ناصر، نشر مرکز

6. «مرغ دریایی» از مجموعـﮥ  در هوای گرگ و میش، نوشتـﮥ محسن عباسی، رخداد نو

7. «مردمک های لیلی» از مجموعـﮥ  رنگ لثه ی ببر، نوشتـﮥ حمید پارسا، افکار

8. «خط ­خوردگی» از مجموعـﮥ  سمفونی قورباغه ها، نوشتـﮥ کرم رضا تاج مهر، نشر قطره

9. «مرد اسیر» از مجموعـﮥ شما از کجا بادمجان می خرید؟، نوشتـﮥ دینا کاویانی، هیلا

10. «مرمت» از مجموعـﮥ  کاج های مورّب، نوشتـﮥ علی چنگیزی، نشر چشمه

11. «طیاره پرواز می کند» از مجموعـﮥ  کتلت سرد، نوشتـﮥ امید پناهی آذر، هیلا

12. «برای ح. م.» از مجموعـﮥ  ­کی سیب می خوره؟، نوشتـﮥ میلاد صادقی، کتابسرای تندیس

13. «پشه­ها» از مجموعـﮥ  گفته بودی به هر حال، نوشتـﮥ انسیه ملکان، مروارید

14. «جریش کشی» از مجموعـﮥ مرده بازی، نوشتـﮥ مهدی موسوی نژاد، افراز

15. «کلمه بازی» از مجموعـﮥ  هزارگره، نوشتـﮥ مریم فردوسی، نیستان

16. «رؤیا قانون نداره» از مجموعـﮥ هیچ کس به من نگفت، نوشتـﮥ آناهیتا حداد، فرهنگ ایلیا

17. «شوهر زعفرانی» از مجموعـﮥ هیچ وقت پای زن ها به ابرها نمی رسد، نوشتـﮥ مرضیه سبزعلیان، ثالث

 فرزانه طاهری در پایان از حاضران تشکر کرد و اظهار امیدواری کرد که سال دیگر هم بنیاد بتواند جایزه را به سرانجام برساند و در زمان مناسب در محلی عمومی و به گونه ای شایستـﮥ داستان نویسان و تمامی دوستداران ادبیات داستانی ایران این مراسم را برگزار کند.