در روز جمعه 5 خرداد 1391، از برندگان این دورۀ جایزه، که در اطلاعیـﮥ 28 بهمن 1390 نام آنان در سایت بنیاد و مطبوعات اعلام شده بود، در مراسمی خصوصی در خانۀ هوشنگ گلشیری تقدیر و جوایز آنان اهدا شد. این مراسم با حضور برندگان این دوره؛ یونس تراکمه و محمدحسن شهسواری (اعضای کمیتـﮥ جایزۀ یازدهم)؛ فرشته احمدی، فرهاد توحیدی و امیرحسین خورشیدفر (از داوران این دوره)؛ سیمین بهبهانی، علی­اشرف درویشیان، بهمن فرمان­آرا، ایرج کابلی،  ضیاء موحد و نسترن موسوی (برخی از اعضای هیأت امنا و هیئت مدیرۀ بنیاد)؛ بابک احمدی؛  داود موسایی، مدیر انتشارات فرهنگ معاصر، علیرضا رمضانی، مدیر نشر مرکز، حسین کریمی، مدیر انتشارات نیلوفر؛ و یاوران این دوره برگزار شد.

در ابتدای مراسم، فرزانه طاهری، مدیرعامل بنیاد گلشیری، در سخنان کوتاهی، ضمن خوشامدگویی به مهمانان، از ناکامی تلاش بنیاد برای برگزاری این مراسم در فضایی عمومی و عدم امکان شرکت علاقه­مندان و حتی ارزیابان و نظردهندگان این دوره به دلیل کوچکی فضا و کمبود امکانات گفت و از این بابت از جانب بنیاد عذرخواهی کرد. 

«برخلاف دوره­های پیشین، که برنده­ها و داوران در مراسم اهدای جوایز معرفی می­شدند، به دلیل شرایط، به محض تعیین شدن برندگان نام آنها و داوران اعلام شد. تلاش برای یافتن جا و شرایط خاص پیش از عید، کار را به خرداد کشاند و به اینجا و حال که به خرداد رسیده­ایم از دوازدهمین سالگرد درگذشت گلشیری باید یاد کنیم که این جایزه به نام اوست.»

در ادامه، از درگذشت سیمین دانشور گفت که عضو هیأت امنای بنیاد بود، و از محمد حقوقی، عضو دیگر هیأت امنا، یاد کرد که چند سالی است در میان ما نیست. از دیگر اعضای هیأت امنای بنیاد گفت که در این مراسم حضور نداشتند، محمود دولت­آبادی که در سفر است و بنا بود در مراسم جایزه به روال دو دورۀ گذشته و بزرگداشت نویسندگان معاصر از او تقدیر شود؛ ابوالحسن نجفی که نتوانست در مراسم حضور یابد؛ از داورهای غایب هم یاد کرد: کامران بزرگ­نیا و محمود فلکی که مقیم آلمان­اند، خسرو دوامی که مقیم امریکاست؛ و محمدآصف سلطان­زاده که مقیم دانمارک است.

 امیر احمدی آریان هم به تازگی به استرالیا رفته است؛ همچنین سه داور مقیم اصفهان نتوانسته بودند در مراسم حضور یابند: علی خدایی (که عضو سوم کمیتـﮥ جایزۀ دورۀ یازدهم هم بوده است)، دکتر هلی اولیایی­نیا و فرهاد کشوری. دیگر داوران که نتوانسته بودند در مراسم حضور یابند لی­لی گلستان، کیومرث پوراحمد و مجتبی پورمحسن بودند.

در پایان از زحمات اعضای کمیتـﮥ جایزه و تمامی ارزیابان و داوران این دوره و نیز تایماز منقبتی و آرش کاظمی (که کارهای اجرایی این دوره را برعهده داشتند) و یاوران بنیاد در این دوره، و نیز ساعد مشکی، طراح و مجری لوح­های تقدیر برندگان، تشکر کرد و اعلام کرد که تصمیماتی برای ایجاد تغییر در نحوۀ برگزاری جایزه در بنیاد گرفته شده که شاید به این طریق بتوان از برخی مشکلات و کاستی­ها پرهیز کرد و وعده داد که پس از بحثهای لازم و پروراندن این طرح و نهایی شدن آن، بنیاد جزئیات آن را اعلام خواهد کرد.

در زمستان 1389، و بعد از برگزاری مراسم اهدای جوایز دورۀ دهم جایزۀ هوشنگ گلشیری، با دعوت خانم فرزانه طاهری، مدیرعامل بنياد و دبیر جایزۀ هوشنگ گلشیری، جلسه‌ای با حضور آقایان حسین سناپور، عبدالعلی عظیمی، محمدحسن شهسواری، علی خدایی و یونس تراکمه تشکیل شد. در این جلسه، خانم طاهری به‌دلایلی که مطرح کردند تمایل خود را به تعطیل موقت این جایزه اعلام کردند تا فرصتی داشته باشند برای سازماندهی مجدد و احیاناً فعالیت با شکل و شمایلی دیگر.

جایزۀ هوشنگ گلشیری در تمام ده دورۀ گذشته‌اش با همت و تلاش خانم طاهری برگزار شده است. غیر از خستگی و آزردگی ناشي از عکس‌العمل‌های نامنصفانـﮥ بعضی‌ها، مسئلـﮥ اساسی در این تصمیم‌گیری این بود که این جایزه در طی یک دهه فعالیت خود تا چه میزان توانسته است به اهداف تعریف­شده‌اش برسد.

در آن جلسه تعطیل موقت جایزه موافق و مخالفانی داشت، که در نهایت قرار شد برای آن‌که جایزه فعلاً تعطیل نشود، شرکت‌کنندگان در جلسه در امور اجرایی دورۀ‌ یازدهم به خانم طاهری کمک کنند.

همچون چند دورۀ اخیر، دورۀ یازدهم هم در دو مرحلـﮥ ارزیابی و داوری مجموعه‌داستان‌ها و رمان‌ها اجرا شد. در مرحلـﮥ ارزیابی، امسال، گروه‌هایی در استان‌های خوزستان، گیلان و اصفهان تعیین شدند که قبول کردند به‌طور موظف اکثر قریب به‌اتفاق کتاب‌ها را بخوانند و امتیاز بدهند. اعضای این گروه‌ها از میان کسانی انتخاب شدند که کتاب یا کتاب‌هایی در زمینـﮥ داستان یا نقد داستان از آن‌ها منتشر شده بود.

اسامی ارزیابان و داوران و لیست کتاب‌های منتشرشده و نتیجـﮥ ارزیابی‌ها و داوری‌ها همه به‌تفصیل در سایت بنیاد هوشنگ گلشیری آمده است، که خلاصه‌اش این است که در این دوره 35 ارزیاب 168 مجموعه‌داستان منتشرشده در سال‌های 1388 و 1389 و 52 رمان منتشر شده در سال 1389 را ارزیابی کردند.  

ما هم از آقایان تایماز منقبتی و آرش کاظمی که تهیـﮥ فهرست آثار و تهیه و توزیع کتاب‌ها بین ارزیابان و داوران را برعهده داشتند بسیار سپاسگزاریم.

در این دوره مقرر شد که همراه با مجموعه‌داستان‌های منتشرشده در سال‌های 1389 و 1388، رمان‌های منتشرشده در سال 1389 هم ارزیابی و داوری شود تا اگر در سال جاری و سال‌های آينده بنا بر ادامـﮥ فعاليت‌های جايزۀ گلشيری باشد، اين جايزه به‌روال عادی‌اش برگردد.

همان‌طور كه گفته شده، حضور ما در كنار خانم طاهری، دبير جايزۀ هوشنگ گلشيری، صرفاً در جهت برداشتن باری، هر چند اندك، از دوش ايشان بود و كمك به اين‌كه يك‌سال ديگر هم فعاليت‌های اين جايزه دوام پيدا كند و اين چراغ همچنان روشن بماند؛ اما اضطراری بودن شرايط باعث شد كه از ايده‌آل‌ها فاصله بگيريم.

شايد تنها اهمالی كه در اين دوره كرديم اين بود كه به‌دليل همين اضطرار، و مشكلاتی كه هنگام انتخاب داوران داشتيم از دست‌اندركاران بنياد و جايزۀ گلشيری درخواست تعليق موقت آیين‌نامـﮥ اجرايی جايزه را نكرديم.

یونس تراکمه، علی خدایی، محمدحسن شهسوارِی  

ابوتراب خسروی، که پیش از این هم با رمان رود راوی برندۀ جایزۀ چهارمین دوره شده بود، تندیس،  لوح تقدیر، و جایزۀ نقدی خود (به مبلغ پنج میلیون ریال) را از ضیاء موحد دریافت کرد و در سخنانی از تداوم این جایزه و تشویق به نوشتن به رغم تمامی دشواریهای این روزها حمایت کرد.

به دلیل عدم حضور جیران گاهان در ایران، خانم فرزانه فرحزاد، مادر نویسنده، به نمایندگی از ایشان تندیس و لوح تقدیر و جایزۀ نقدی (مبلغ ده میلیون ریال) را از فرهاد توحیدی، دیگر داور این بخش، دریافت کرد و پیام جیران گاهان را خواند که از یاوریهای محمدحسن شهسواری در نویسنده شدنش گفته بود و از درسهایی که از مادرش آموخته بود.

داستا ن­نويس گرامى

سركار خانم جيران گاهان

هيأت داوران يازدهمين دورۀ جايزۀ هوشنگ گلشيرى

رمان زير آفتاب خوش خيال عصر را به دليل:

• توفيق در نمايش زندگى درونى و غالبا ناشناختـﮥ اهالى يك خرده فرهنگ و تقابل باورهاى آنان با فرهنگ غالب؛

• پرداخت روايتى تازه، جزءنگرانه، پركشش و باورپذير از مضمونى آشنا؛

• انتخاب زاويـﮥ ديدى متناسب با مضمون و ايجاد فاصلـﮥ لازم براى پرهيز از جانبدارى و درغلتيدن به ورطـﮥ سانتى مانتاليزم؛

• استفادۀ بجا از شكست در زمان و مكان و توفيق در خلق روايتى ذهنى؛

• توفيق در استفاده از موسيقى در ساختن فضا و شخصيت ها؛

• استفادۀ بجا از افسانه به صورت زيرمتن و گره زدن آن با سرنوشت شخصيت هاى رمان؛

• توفيق نسبى در خلق شخصيت هاى زنده و جاندار؛

• نثر روان با توصيفات بكر و برى از زياده گويى؛

 برندۀ عنوان بهترين رمان اول سال 1389 شناخته است.

قلمتان بر دوام باد تا باز هم بر غناى ادبيات داستانى فارسى بيفزاييد.

داستا ن­نويس گرامى

سركار خانم ندا كاووسى فر

هيأت داوران يازدهمين دورۀ جايزۀ هوشنگ گلشيرى

مجموعه داستان خواب با چشمان باز را به دليل:

• يكدستى نسبىِ مجموعه در عين تنوع مضامين و لحن داستان ها؛

• نگاه ريزبين و دقيق در روايت مصائب بشرى؛

• توفيق در آفرينش فضاهاى سرد و اندوهبار، موقعيت هاى داستانى ناب و گاه فراواقعى و معلق ميان واقعيت و وهم؛

• استفادۀ بجا از عناصر بومى ؛

• زبانى موجز و دقيق و حساب شده درخور هر داستان؛

• توفيق در ايجاد احساس تعليق؛

• آفرينش شخصيت هاى زخم خورده و تنها و ناتوان از ارتباط؛

• تلاش براى ترسيم نگاه نقادانه به سنّت ها و چارچوب هاى پذيرفتـﮥ حاكم؛

 برندۀ مشترك عنوان بهترين مجموعه داستان اول دوسالانـﮥ 1388- 1389 شناخته است.

قلمتان بر دوام باد تا باز هم بر غناى ادبيات داستانى فارسى بيفزاييد.

امیرحسین یزدان­بُد نیز تندیس و لوح تقدیر و جایزۀ نقدی خود (مبلغ پنج میلیون ریال) را از سیمین بهبهانی دریافت کرد و در سخنانی از اهمیت جایزۀ گلشیری و تداوم آن، بویژه برای داستان­نویسان جوان، گفت.

داستا ن­نويس گرامى

جناب آقاى اميرحسين يزان بُد

هيأت داوران يازدهمين دورۀ جايزۀ هوشنگ گلشيرى

مجموعه داستان پرترۀ مرد ناتمام را به دليل:

• توفيق در ايجاد پيوستگى در عين استقلال داستان ها و آفرينش مجموعه اى نسبتا يكدست؛

• گزينش نظرگاه درخور و ايجاد تنوع در روايت تيزبينانـﮥ پيچيدگى روابط انسانى ؛

• نثر روان و لحن در خور فضا و شخصيت هاى هر داستان؛

• توفيق نسبى در تجربه كردن فرم هاى گوناگون در هر داستان؛

• كاربرد مؤثر طنز پنهان و جزئى نگرى و ظرافت در پيشبرد روايت؛

 برندۀ مشترك عنوان بهترين مجموعه داستان اول دوسالانـﮥ 1388- 1389 شناخته است.

قلمتان بر دوام باد تا باز هم بر غناى ادبيات داستانى فارسى بيفزاييد.

با پایان یافتن بخش اهدای جوایز، پس از پذیرایی مختصری، فیلمی از داستان­خوانی هوشنگ گلشیری برای مهمانان پخش شد. گلشیری داستان زندانی باغان، آخرین داستان کوتاهش، را در تور داستان­خوانی خود در آلمان در سال 78، پیش از دریافت جایزۀ صلح اریش ماریا رمارک، می­­خواند.

 روزنامه ها

پايگاه­های اطلاع­رسانی

شرق http://sharghnewspaper.ir

www.hoomayun.blogfa.com